338 SLOVINAC | Br. 288 “a2 | No uh! kud sam zabasala ? — uh mi jutros ! K njim! odleće prije roka — njima blago! Nit' me čuješ, niti vidiš — očni vide! Da uživaš vječni pokoj — pokojniče! Na dan tvoje zadušnice; -— duševnjače! U potomstvu vječni spomen — hoćeš brajo! U dom si se nastanio — kuku dome! Dok je sunca i mjeseca, — žarko sunce! Ljuto uzak i tijesan, — zašto brajo! I mudrijeh ogranaka, — učenjaka! Iz kog nema povratišta, — oh do Boga! Koji ćete spominjati — kako nebi! No te želja obuzela — željo Medo! I po tvojim stopam iti — sustopice! Na banove roditelje — glasna lozo! I na dičnu porodicu —- bracki brate! I na Nika brata tvoga; — aoh braćo! Na polojnikove zadušnice PRHNATELJI. KRITICNE PRIMJEDBE »Pripovijestima“ Šćepana M. Ljubiše od S. Castrapelli. (Nastavak) Manzoni opet: ,f la gloria dell' abito questa, si- gnor conte, che un uomo, il quale al secolo ha potuto far dir di se, con questo indosso, diventi un altro. E da che il padre Cristoforo porta quest abito...“ A ma- lo zatim: ,Vorrei_crederlo : lo dico di cuore: vorrei crederlo ; ma alle volte come dice il proverbio.... Pabi- to non fa il monaco.“ A Ljubiša: ,Lijepo ponovi Iguman, ono to jest od kad je postrignut, a za prvašnje mi se kalugjeri i ne pitamo niti istražujemo, u koliko se sinatramo, onaj dan u koji se ovom liku obećamo, novorogjeni redu a mrtvi svijetu.“ Pak malo dalje: ,No ime i haljine ne mijenjaju što je pod kožom. Pučka poslovica kaže :ako lisica i mijenja dlaku ne mijenja ćud!“ Ima još gdje koja ovakova tačka ali to ostavljamo čitaocu ako će ko- mu da dotuži, kao što smo mi dotužili njemu ovim su- hoparnim nabrajanjem. Druško koji dolazi Igumnu da mu pita proštenje (258-261) naliči u velike #nnominatu u Manzoni kad dolazi ka kardinalu Frideriku da se obrati (272-275). I ovdje da skratimo stvar napomenućemo samo njeka mjesta. Manzoni priča ovako: ,E questa consolazione ch' io sento e che certo, vi si manifesta nel mio aspet- to, vi par egli ch! io dovessi provarla all annunzio, al- la visita d* uno seonosciuto ? Siete voi che me la fate provare ; voi, dico, che avrei dovuto cercare ; voi che almeno ho tanto amato e pianto, per cui ho tanto pre- gato; voi, de miei figli, che pure_amo tutti e di cuo- re, qnello che avrei piu desiderato d? accogliere e d' abbracciare, se avessi creduto di poterlo sperare. Ma Dio sa fare_Egli solo le meraviglie, e supplisce alla debo lezza, alla lentezza de suoi poveri servi.“ A Ljubiša: ,Druško! pristupi, sjedi i čuj što ću ti reći. Tvoje blage riječi i iskrena pokora, meni su prijekor i sramota. Bila je moja sveta dužnost. hoditi danju i noću u trag izgubljenoj ovčici, koju mi je zavi- dljiva lisica oplijenjila i od divnoga stada odvojila. Bog mi je svjedok, koliko sam se puta kanio doći da te za- stranjena pohodim, no videći te smotana u gnusnu to- ku gracke razblude, smalaksala mi uzdanica u samog sebe, i ogriješih se misleći da ja i moja riječ nješto vrijedimo, mjesti onoga koji hćaše kroz moja usta be- sjediti i tvoje uho i srce skloniti i nadahnuti da ih ču- ješ i oćutiš.“ Na str. 274-274. Manzoni će ovako: ,Lasciamo le novantanove pecorelle, rispose il cardinale: sono in si- curo sul monte; io voglio ora stare can quella ch" e- ra smarrita. Quell' anime sono forse ora ben pid con- | tente, che di vedere questo povero vescovo. Forse Dio che ha operato in voi il prodigio della misericordia, diffonde in esse una _gioia_ di cui non sentono an- cora la cagione.“ A Ljubiša str. 261: ,A Iguman djaku: Pusti de- vedeset i devet neka mirno pasu po livadi Hristovoj, ja ću se baviti sad ovom, koja mi se je bila zavrgla i odvojila. Uzdam se da im čekanje neće dodijati, jer će sila Hristova usijati u srca njihova radost i strpljivost za ovaku stečevinu.“ Očajanje Druškovo u Ljubiše (262-272) prije no što će otrovati prevlačke kalugjere osnovano je po o- nom u “nnominata kod Manzoni (259-262) kada ga gri- ze savijest njegovih opačina. Ljubiša je vrlo _umjetnič- ki i originalno osnovao i skrojio očajanje Druškovo . ta- ko da će se za cijelo čitaocu militi ako sam zaviri u o- =