quantum in Nostra potestate fuit, međeri, nullo nationis religionisve discrimine, studuimus. Prae ceteris vero sol- licitos Nos habebant Armenii itenque Syriae et Libani incolae, utpote quos frequentius deportationibus et fame torqueri atque etiam communiter trucidari videremus. Quare pro Armeniis universis et pro iis singil- latim qui capiti damnati essent, vel utcumque Nostro indigerent auxilio, Ipsi cum Imperatore Othomanico saepius ecgimus, aut illorum sortem vehementer iis principibus commendavimus, quorum apud ipsum ma- gis valere deprecatio videbatur. Ita Nobis, Deo adiu- vante, licuit pluribus in locis finem caedibus affere, nec paucorum quoque necem prohibere. Interea orbi- tatem miserantes innumerabilium ex Armenia puero- rum, eis pro facultate subvenimus, altrice domo Con- stantinopoli constituta. Quod autem ad Syriam Libanumque pertinet, ad avertendas facinorum atrocitates quae ibi timebantur, atque ut importarentur eo res ad_victum necessariae, opem pariter a pluribus Civitatum moderatoribus im- petravimus. Brevi ut dicamus, omnibus ex Oriente, quotquot in aerumnis versabantur, quantum auctoritate potuimus et re, praesto esse non cessavimus: in quo egregie admodum, qui Nostram illic personam susti- nent, se Nobis probaverunt. | Postquam vero, pactis induciis, bellum conguie- vit, non tamen eas de Oriente Christiano curas mo- lestiasque deposuimus. Nam ingentes rei politicae et socialis perturbationes, et nationum inter nationes cer- tamina, nimium quantum civilem religiosamque vitae consuetudinem impediunt, maxime in regionibus hu- cusque Imperio Russico subiectis; ubi publice cum tribueretur civibus libera potestas religionis, quam vel- lent, profitendae, tam bona elucebat spes temporum meliorum. In ceteris autem Orientis partibus ea sunt luctuoso spectaculo ; sacrae Missiones dissipatae, chri- stianorum multitudines templis et sacerdotibus desti- tutae, pupulique inter se de libertate contendentes et ad inopiam adducti rerum omnium. Sed in primis magna Nos sollicitudine aff ciunt Sancta Palaestinae Loca ob singularem scilicet eorum dignitatem, qua sunt Christianorum cuique summe ve- nerabilia. Quibus quidem Locis ab infidelium domi- natu liberandis quam multam diuturaamque dederunt operam decessores Nostri, quantum laboris et sangui- nis, saeculorum decursu, Christiani Occidentales im- penderunt! Nunc vero cum ea nuper, ingenti cum lae- . titia bonorum omnium, rursus in Christianorum pote- statem cesserint, summopere nimirum anxii sumus de iis quae in hac re Parisiense de pace Consilium pro- xime constituet: nam acerbus profecto Nobis et Chri- stifidelibus, quotquot supnt, inureretur dolor, si infiđdeles in Palaestina meliori potiorique in conditioue pone- rentur, multoque magis si illa christianae_Religionis augustissima monumenta eis trađerentur qui christiani non sunt. — Novimus praeterea_ advenas acatholicos, copiis opibusque abundantes, quas bellum in Palae- stina genuit miserias ruinasque plurimas, iis abuti ad suas inibi doctrinas disseminandas. Atqui omnino non ierendum est, ibi tot animas, a catholica fide deficien- do, ruere in interitum ubi Dominus Noster Iesus Chri- stus vitam aeternam eis, profuso sanguine, acquisivit. Tanto igitur in discrimine constituti, tendunt ad Nos dilecti filii mauus supplices, nec solum victum vesti- tumque necessarium implorant, sed rogant etiam ut sacrae sibi missiones aedesque et scholae per Nos restituantur. Nos autem Nostrarum partium memores certam summam rei destinavimus, amplius libenter daturi, nisi Apostolicae Sedis angustiis prohiberemur. Simul vero catholici orbis Episcopos hortaturi sumus, curae sibi habeant nobilissimam causam, et fraternum studium erga Orientales, a maioribus acceptum, velint in suo quisque grege diligenter exci'are, Magnopere igitur confisi, quod caput est, divinam benignatatem his coeptis Nostris adfuturam, iam ad Episcoporum cooptationem veniamus. — SPS —a — Petnaesta stogodišnjica smrti sv. Jeronima, rodom Dalmatinca. | Dne 30 rujna god. 1920 'pada petnaesta stogo- dišnjica smrti sv. Jeronima, naučnjaka sv. Crkve, ro- dom Dalmatinca, Prijeporna je megju učenjacima ova godina. Neki hoće da je umro god. 419, dočim su drugi za god. 420, koja je zadnja godina vjerojatnija. »Društvo sv. Jeronima« u Zagrebu proslavilo je čedno, prema tadašnjim ratnim prilikama, ovaj: god već god. 1918, dočim Rim, a snjim i učenjački svijet, namjerava proslaviri ovu petnaestu stogodišnjicu oso- bitim načinom i to dne 30 rujna 1920. Da se naime sačuva trajna uspomena ovoga goda, namjerava se objelodaniti Zbornik izvornih ras- prava o njegovu životu, o njegovim djelima it.d, Ove rasprave imaju predstavljati zadnje rezultate, do kojih dospijesmo u ovomu predmetu, na polju povijesti, pa- tristike, kritike i biblijske egzegeze. Ravnatelj Arheološkoga Muzeja u Splitu, Don Frano Bulić, bio je pozvan _ od Povjerenstva, sastav- ljena u Državnomu Tajništvu Papinu u Rimu, da uče- stvuje kojom radnjom za Zbornik i to baš o pred- metu »Rodno mjesto sv. Jeronima«. Ob ovomu on je god. 1898. napisao raspravu i dokazivao, da je Sfridon rodno mjesto sv. Jeronima, ležalo na Grahovu polju u Bosni, jednom na granici megju Dalmacijom i Pa- nonijom rimskom (»Hieronymus, natus patre Eusebio,